تابناک رضوی: آخرین مرتبه او را چندماه پیش در جلسه ای که در یک کمپ اعتیاد برگزار شد ، دیدم.
معتقد بود ریشه ی تمامی بزهکاری و ناهنجاری های اجتماعی را باید در عملکرد "آموزش و پرورش" جستجو کرد.
می گفت اگر مدیران جامعه ما به نیازهای به حق کودکان و نوجوانان فکر نکنند ، همه ی راه ها برای رسیدن به اهداف و آرمان های سعادتمندانه بسته خواهد شد و نتیجه اش این است که ما مجبور می شویم مراکز ترک اعتیاد و بازپروی مان را بیشتر کنیم.
به دنبال گوش شنوایی بود برای شنیدن درد دل هایش . از نتیجه ی سال ها پژوهش و تحقیقاتش می گفت که مورد بی توجهی قرار گرفته است. پیشنهادات زیادی برای سیستم آموزشی حاکم داشت. می گفت دغدغه های من به مذاق خیلی ها خوش نمی آید و تریبونی برای مطرح کردن حرف هایم ندارم.
گفتم ما با کمال افتخار یادداشت های شما را منتشر می کنیم. قرار شد همان شب یادداشتی برای مان بنویسد. با خوش قولی تمام ، همان شب متنش را فرستاد و وقتی بازتابش را دید ، مصمم شد بصورت هدفمندتری این کار را ادامه دهد ؛ نتیجه اش شد چهار یادداشت که در سایت منتشر کردیم.
هفته ای گذشت و مطلبی به دست مان نرسید. تماس گرفتم ؛ گفت کسالت دارم ، برایم دعا کنید.
خوش عهد بود و می دانستم حتما مسأله ای جدی برایش پیش آمده که نتوانسته به موقع به قولش عمل کند.
خبر حقیقت داشت. کرونا بار دیگر شاخه ای از جامعه فرهنگ و هنر خراسان را قطع کرده بود.
کتایون حسینی_ ۱۳ تیر ۱۴۰۰
