رفتن یا نرفتن برجام به مجلس و موضع‌گیری دولت و تیم هسته‌ای این روزها داغ‌ترین اخبار سیاسی کشور را تشکیل می‌دهند. بعد از حضور سعید جلیلی در مجلس و اظهارات تند او در خصوص توافق حالا موج واکنش‌ها به این ماجرا آغاز شده است. خصوصا اینکه کمیسیون برجام روزهای آرامی را پیش رو ندارد و از خلال جلسات آن اخبار مختلفی به گوش می‌رسد. این کمیسیون همچنان میزبان مهمان‌های مختلفی است تا سرانجام ببینیم برجام در آن به چه فرجامی خواهد رسید.
مجمع روحانیون مبارز سی ساله شده و همین بهانه‌ای است تا روزنامه شرق امروز در پرونده مفصلی به آن بپردازد. «روحانیون بر مدار چپ» عنوان گزارش این روزنامه از سه دهه فعالیت مجمع روحانیون مبارز در فضای سیاسی ایران است. علاوه بر این موضوع یک گفت‌وگوی مفصل با حمید بعیدی‌نژاد در واکنش به صحبت‌های سعید جلیلی، یکی از مهم‌ترین گزارش‌های امروز شرق را تشکیل می‌دهد. «پاسخ به ١٠٠ ایراد جلیلی» عنوان گفت‌وگوی زینب اسماعیلی با حمید بعیدی‌نژاد است که در بخش‌هایی از آن می‌خوانیم: «تیم مذاكره‌كننده پیشین می‌گوید كه در آلماتی ٢ درباره لغو تحریم‌ها به نتیجه رسیده بودند؟
همان‌طور كه همان مقطع در رسانه‌ها هم بازتاب پیدا كرد، براساس بیانیه پایانی خانم اشتون، آلماتی ٢ به عنوان پایانی بر مذاکرات تلقی شده بود؛ چون هیچ وجه مشترکی برای دو طرف پیدا نشد. اما اینجا مایلم توجه شما را به این نکته مهم جلب کنم که طرح مباحث مربوط به مقایسه شرایط حال و گذشته نباید به نحوی صورت گیرد كه خدای‌ناكرده باعث ایجاد اختلاف و دودستگی بین نیروهای كشور و نهادهای كشور شود. الان در آمریکا، اوباما آن‌قدر رأی دارد که راحت بتواند رأی مخالف کنگره را وتو كند، ولی دولت اوباما الان به دنبال «فیلی‌باستر» است. در آن كشور نمی‌خواهند موضوع به اختلاف تبدیل شود، ما كه همواره بحث هسته‌ای را یك موضوع ملی دانسته‌ایم، طبیعی است كه به اولی باید وحدت و همبستگی همه نیروهای سیاسی كشور را به‌عنوان هدف مد نظر قرار دهیم. ما نباید کشور را دچار التهاب کنیم که تیم قبلی چگونه بود و تیم کنونی چگونه است. ما مناسب نمی‌دانیم سؤالات و موضوعات اختلاف‌‌برانگیز مطرح شوند و بین جریان‌های کشور اختلاف ایجاد شود. هر دوره مختصات خود را داشته است و بررسی هر دوران باید با درنظرگرفتن واقعیت‌های در صحنه، در همان دوره صورت گیرد.
رئیس تیم پیشین مذاكره‌كننده می‌گوید ایران در توافق هسته‌ای از حدود صد حق مسلم خود صرف‌نظر كرده‌است. نظرتان دراین‌باره چیست؟
اگر حقی وجود داشته باشد، هیچ نوشته‌ای نمی‌تواند آن را از بین ببرد. در حقوق بین‌الملل، حقی یا ذاتی است یا در یک معاهده بین‌المللی باید شناسایی شود. از این منظر، غنی‌سازی محل اختلاف است. ما آن را حق ذاتی خود می‌دانیم، ولی غربی‌ها چنین اعتقادی ندارند. یکی از بحث‌های اختلافی در ان‌پی‌تی، ماده چهار آن است که آیا به موجب آن حق غنی‌سازی به رسمیت شناخته می‌شود یا نه؟ ما گفته‌ایم اگر نباید غنی‌سازی ایران ادامه پیدا کند مذاکره نمی‌کنیم. با این فرض به مذاکره آمده‌ایم که شما این حق را به رسمیت بشناسید، اما در اینکه این حق غنی‌سازی است یا اجرای غنی‌سازی، بین ما و آنها اختلاف بود. بااین‌حال، در برجام و در تفاهمی سیاسی پذیرفتند که ایران غنی‌سازی را ادامه دهد و تمام حدود آن هم تعریف شده است. از یاد نبریم كه اینها تاریخ کشور ماست. پرونده مذاکرات بسته نمی‌شود، ولی الان ضرورتی برای بازکردن بحث‌های اختلافی نمی‌بینیم. بحث هسته‌ای یک بحث ملی است. وقتی آمریکا نمی‌خواهد در کشورش این مسئله را اختلافی کند، ما چرا باید در کشور دچار اختلاف شویم. باید جبهه خود را همبسته‌تر و واحد کنیم. لازم است نشان دهیم بحث هسته‌ای فراتر از دولت‌هاست. امروز باید منتقد و موافق دست‌به‌دست هم بدهند تا از این مراحل حساس عبور کنیم. مناسب نمی‌دانیم با طرح موضوعات اختلافی، گسستگی ایجاد کنیم.»
در ادامه تغییر موضع مسئولان در ماجرای خودرو اینبار این محمدباقر نوبخت، سخنگوی دولت است که از لزوم ارزانی خودرو و احترام به مشتریان سخن گفته است. حرف‌های نوبخت در گزارشی در صفحه اقتصادی شرق منعکس شده که در آن می‌خوانیم: «اجرای ادبیات نعمتزاده به حاشیه هیأت دولت هم کشیده شد. آن‌قدر این موضوع برای مردم گران تمام شده که محمدباقر نوبخت، معاون برنامهریزی و نظارت راهبردی رئیس‌جمهور، هم از تأیید‌نشدن سخنان دور از شأن وزیر دولت تدبیر و امید گفت. نوبخت در پاسخ به یکی از خبرنگاران درباره لابی سنگین خودروسازان برای افزایش قیمت خودرو در سال آینده و وعده ارزانی خودرو از سوی سخنگوی دولت گفت: نه‌تنها در صنعت خودرو بلکه درباره همه محصولات به میزانی که هزینهها ناشی از کاهش قیمت دلار، کم می‌شود قطعا باید کاهش قیمت را شاهد باشیم. وی تأکید کرد برای کاهش قیمت خودرو ناشی از کاهش قیمت دلار، شورای رقابت وظایف خود را به انجام خواهد رساند. سخنگوی دولت با اشاره به مباحث مربوط به صنعت خودرو و حواشی‌ای که این روزها درباره آن مطرح می‌شود، گفت: ما به تولید داخل توجه خواهیم داشت و در مذاکرات خود با هیأت‌های خارجی از عرصه صنایع داخلی، ازجمله صنعت خودرو استفاده خواهیم کرد؛ اما معتقدیم کیفیت خودروهای داخلیمان باید افزایش پیدا کند. از خودروسازانمان انتظار داریم تولیدات خود را متناسب با مطالبات مردم آماده کنند و کیفیت‌شان را بالا ببرند. وی افزود: طبیعتا هرکسی هم نخواهد می‌تواند از خودروهای دیگری استفاده کند. ما هیچ‌گاه چنین ادبیاتی را درباره کسانی که از خودرو داخلی استفاده نمی‌کنند و دور از شأن دولت تدبیر و امید است، تأیید نمی‌کنیم. قطعا وزیر صنعت، معدن و تجارت هم قصد تقویت صنعت داخلی را داشته است؛ امیدواریم همه طبق فرهنگ و شخصیت مردم ایران از ادبیات فاخری استفاده کنند.»
در حالی که در چند روز اخیر روزنامه‌های فراوانی به استقبال ده سالگی مدیریت محمدباقر قالیباف در شهرداری تهران رفته بودند شرق امروز در گزارشی به ماجرای سوراخ شدن سقف تونل توحید پرداخته است. در بخشی از گزارش «جواب دندان‌شکن یا ساخت یک تونل بدون نشت» می‌خوانیم: «ریزش سقف یا بخشی از یک تونل شهری شوخی نیست که وقتی خبرش دهان‌به‌دهان در شهر پیچید، ساده از کنار آن بگذریم. تونل توحید هم جزء مهم‌ترین مسیرهای تردد تهران است که امنیت تردد هرروزه از آن برای مردم اهمیت دارد و قطعا خبر ریزش و سوراخ‌شدن آن، همه را نگران می‌کند و خاطره خوب تونل را به چالش می‌کشاند. اگرچه هیچ خطری این تونل بزرگ شهری را تهدید نمی‌کند اما حرف‌های گذشته و حال مسئولان در یاد مردم می‌ماند و اگر نقطه ابهام و تاریکی در این صحبت‌ها و عملکردها باشد، خیلی زود در جریان بهره‌برداری از پروژه‌ها، عیان می‌شود. ممکن است مسئولی پروژه‌ای را بسازد و تحویل شهر بدهد و برود اما آن پروژه از آن روز به‌بعد با زندگی مردم سروکار دارد و آنها در مورد این عملکرد قضاوت می‌کنند. مردمی که از زمان افتتاح تونل توحید هرروز از مسیر شمال به جنوب آن تردد داشته‌اند، نشت قطره‌ای و گاه بیشتر آب از سقف را از همان روزهای بعد از افتتاح دیده‌اند و شاید امروز از این میزان شرشر آب تعجب نکنند اما آنها می‌توانند با همین نشانه‌ها عملکرد مدیران شهرشان را قضاوت کنند و به همین دلیل شاید بهتر باشد به‌جای «پاسخ دندان‌شکن»، یک تونل بدون نشت را به مردم و شهر تحویل دهیم.» گفت‌وگوی اختصاصی شرق با صلاح‌الدین دمیرتاش، از رهبران مخالف اردوغان هم از دیگر مطالب خواندنی روزنامه شرق است.
کیهان، از روزنامه‌های منتقد توافق هسته‌ای امروز پرونده مفصلی در خصوص لزوم ارجاع برجام به مجلس و نکوهش دولت در تعلل بابت این ماجرا دارد. حسین شریعتمداری در یکی از آن سرمقاله‌های معروفش از «بهانه‌های تکراری دولت» سخن گفته است. در بخشی از این سرمقاله می‌خوانیم: «در حالی که علاوه بر صراحت قانون اساسی درباره لزوم ارجاع برجام به مجلس شورای اسلامی و تأکید رهبر معظم انقلاب، انتظار می‌رفت دولت محترم بلافاصله و بدون فوت وقت به وظیفه قانونی خود عمل کند، از فردای آن روز، اعضای تیم مذاکره‌کننده در مصاحبه‌ها و اظهارنظرهای پی‌درپی اعلام کردند که ارجاع برجام به مجلس شورای اسلامی را «به‌مصلحت»! نمی‌دانند! و بی‌آن که توضیح بدهند از کدام جایگاه سخن می‌گویند؟ و مسئولیت خود خوانده! تشخیص مصلحت مردم و نظام را با استناد به کدام سند قانونی و شرعی برای خود قائل شده‌اند؟ در توجیه این اقدام عجیب و سوال‌برانگیز خود به تکرار همان بهانه‌های بی‌پایه و اساس قبلی روی آوردند، بهانه‌هایی که بارها پاسخ مستند آن را دریافت کرده بودند! البته با همه احترامی که برای رئیس‌جمهور محترم، برادران عضو تیم مذاکره‌کننده و سخنگوی دولت قائل هستیم این نکته را نیز گفتنی و تاکید کردنی می‌دانیم که آنان در جایگاه و مرتبه‌ای نیستند که بخواهند یا بتوانند قانون اساسی را دور بزنند و این میثاق برخاسته از خون دادن‌ها و خون دل‌خوردن‌های ملت را نادیده بگیرند.
پیش از این درباره غیرقانونی بودن تعلل دولت و خودداری از ارسال لایحه برجام به مجلس و نیز، ضرورت تصویب یا رد آن از سوی نمایندگان ملت، گزارش‌ها و نوشته‌های مستند و متعددی داشته‌ایم و تیتر یک کیهان امروز با عنوان «استقبال دشمن از دهن‌کجی دولت به قانون اساسی» نیز به همین موضوع اختصاص دارد. در یادداشت پیش روی اما، سخن بر چرخه دیگری می‌چرخد.
3- این دیدگاه با مستندات فراوانی از متن توافق وین، قطعنامه 2231 شورای امنیت سازمان ملل و ملحقات دیگر آن همراه است که «برجام» در صورت تصویب برای آینده «علمی»، «امنیتی» و «اقتصادی» کشور فاجعه‌آفرین خواهد بود. بنابراین، اگر دولت محترم این دیدگاه را باور ندارد، انتظار منطقی آن است که دلایل مستند صاحبان این نظریه را با استناد به متن برجام پاسخ داده و رد کند و نه آن که دهان منتقدان را با ردیف کردن الفاظ ناروایی نظیر؛ برو به جهنم! بی‌سواد! تازه به دوران رسیده! و... ببندد! بدیهی است که این برخورد، قبل‌از هر چیز نشانه عبور از پاسخگویی است و البته، برخی از پاسخ‌ها که هر‌از چندگاه در جاده یکطرفه صدا و سیما ارائه می‌دهند نیز، پاسخ نیست.» شریعتمداری همچنین در بخش پایانی می‌نویسد: «بی‌تردید دولت و اعضای محترم تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای، حتی در دوردست‌ترین افق ذهن خود نیز تصور- خدای نخواسته- کمترین آسیب به عرصه‌های اقتصادی، امنیتی و علمی و تکنولوژیک کشورمان را نداشته و برنمی‌تابند، اما صاحبان این دیدگاه که تصویب و اجرای توافق وین می‌تواند آینده کشورمان را با آسیب‌های جدی یاد شده روبرو کند نیز برای دیدگاه و نظر خود، شواهد و اسناد در خور توجهی از متن برجام ارائه می‌دهند بنابراین، بایسته آن است که دولت محترم از اصرار غیرقانونی خود در مخالفت با بررسی برجام در مجلس شورای اسلامی دست بکشد و به جای ایستادگی در برابر قانون به وظیفه قانونی خود در این زمینه عمل کند. بررسی برجام در مجلس شورای اسلامی، نقاط ضعف و آسیب‌رسان این سند را از لایه‌های به ظاهر پنهان آن بیرون کشیده و در میدان قضاوت همگان می‌گذارد. این اقدام که برخاسته از نص صریح قانون اساسی است، برخلاف تصور رئیس‌جمهور و اعضای تیم مذاکره‌کننده کشورمان علاوه بر آن که مخالف مصالح مردم و نظام نیست به نفع دولت محترم نیز هست.» علاوه براین تیتر یک کیهان هم به گزارش این روزنامه در خصوص «استقبال دشمن از دهن کجی دولت به قانون اساسی» اختصاص دارد. این روزنامه همچنین دبخش اخبار ویژه خود هم باز به ماجرای برجام پرداخته و در خبر «نقیض‌گویی مذاکره‌کنندگان درباره الزام‌آور بودن برجام» می‌نویسد: پیش از این برخی مقامات دولتی و وزارت خارجه برای اینکه اصول 77 و 125 قانون اساسی درباره «لزوم بررسی و تصویب هر گونه توافق بین‌المللی تعهدآور در مجلس» را دور بزنند، ادعا می‌کردند اجرای توافق برجام الزام‌آور و تعهدآور نیست و به تعبیر آقای روحانی، «برنامه اجرایی ان‌پی‌تی» محسوب می‌شود. اما آقای عراقچی معاون وزیر خارجه و عضو تیم مذاکره‌کننده روز دوشنبه در نشست کمیسیون ویژه مجلس تصریح کرد: برجام، ضمیمه قطعنامه و بخشی از قطعنامه است. ارزش قطعنامه‌های شورای امنیت را دارد و به لحاظ حقوقی برابر است با قطعنامه‌های شورای امنیت و به لحاظ حقوق بین‌المللی برای کشورها و دولت‌ها الزام‌آور است.
اما یک دور پس از این سخنان حمید بعیدی‌نژاد در جلسه کمیسیون ویژه گفته است: در حقوق بین‌الملل، ملاک تشخیص سند بین‌المللی، اراده تبیین‌کننده سند است. از ابتدا برای مذاکره‌کنندگان هیچ تردیدی نبود که این سند، سندی سیاسی و واجد تعهدات داوطلبانه است. اراده کشورهای مذاکره‌کننده از روز نخست این بود که سند مذکور با ماهیت حقوقی اسناد بین‌المللی بسیار تفاوت خواهد داشت. از این رو، ضرورتی برای تصویب این سند در مجلس شورای اسلامی نیست.
وی اظهار داشت: نگرانی ما این است که تعهدی سیاسی و داوطلبانه را برای خودمان الزام‌آور و تکلیف کنیم. ماهیت سند، سیاسی و داوطلبانه است، هیچ‌کس چیزی را برای خودش الزام‌آور نمی‌کند.
چند سوال کاملا روشن در این میان وجود دارد که از سوی جریان دور زننده مجلس پاسخ داده نمی‌شود. آیا تعهداتی در برجام وجود دارد یا خیر؟ و آیا می‌توانیم این تعهدات را انجام دهیم یا خیر؟ اگر این تعهدات خوب بلکه عالی است تا جایی که می‌گویند 3 بر 2 بر حریف پیروز شده‌ایم و فتح‌الفتوح کرده‌ایم و بزرگترین توافق قرن را به دست آورده‌ایم، که چرا از تصویب مجلس نگرانند؟ اگر بگوییم «تعهد داوطلبانه» باز هم مسئولیت ساقط نمی‌شود؛ با این استدلال که مگر توافق‌های بین‌المللی اصالتا بدون اختیار و انتخاب است؟ «تعهد داوطلبانه»ای که آقای بعیدی‌نژاد می‌گویند، مکانیزم همه توافقات بین‌المللی است مگر اینکه کسی مدعی شود قانون اساسی فقط بررسی و تصویب «تعهدات از سر اجبار» را به تصویب مجلس منوط کرد!
نکته بعدی این است که اغلب تعهدات در برجام یکطرفه است و بنابراین، این ادعا که اراده کشورهای مذاکره‌کننده واجد تعهدات داوطلبانه بود، بی‌مبناست؛ ضمن اینکه اراده موجر و در ذهن قابل استناد نیست و آنچه محل استناد در دعاوی و شکایات قرار می‌گیرد اصل توافق و تعهدات مندرج در آن است.
و بالاخره اینکه اظهار نگرانی درباره تصویب برجام و الزام‌آور شدن آن، دادن آدرس غلط است و این دوستان در حقیقت از رد برجام توسط نمایندگان ملت نگرانند چه اینکه تعهدات برجام نامتوازن، بدون رعایت اصل همزمانی، و برای طرف ایرانی برگشت‌ناپذیر است.»
روزنامه وطن امروز هم در شماره امروز خود به ماجرای برجام و موضع‌گیری‌های دولت پرداخته است. تصویری از محمدباقر نوبخت با تیتر «فرار از قانون؟» به حرف‌های نوبخت پرداخته که در آن اعلام کرده نیازی به ارائه لایحه برجام به مجلس نیست و در چند یادداشت هم این ماجرا را نقد کرده است. وطن امروز همچنین در صفحه آخر خود همچنین از «کوتاهی دولت در پرداخت اعتبارات بیمه کشاورزان» خبر می‌دهد و می‌نویسد: «از مجموع 4 هزار و 36میلیارد تومان اعتبارات مصوب و تخصیص‌یافته بیمه کشاورزان طی سال‌های 89 تا 94 فقط معادل 440میلیارد تومان یعنی حدود کمتر از 11درصد اعتبارات مصوب، به صندوق بیمه تخصیص یافته و پرداخت شده است. به گزارش میزان، ضریب نفوذ بیمه کشاورزی (میزان حق بیمه کل تقسیم بر تولید ناخالص داخلی بخش کشاورزی) در سال 1392 برابر 85/0درصد بوده که این رقم در اروپا 98/0 درصد، در استرالیا 68/0 درصد، در کشورهای آمریکای لاتین 37/0 درصد و در آفریقا 079/0 درصد است. کشاورزی در ایران جزو فعالیت‌های پرریسک بوده و سرمایه‌گذاری در این بخش با ریسک‌های بالایی مواجه می‌شود. این ریسک‌ها که عمدتا ناشی از عوامل قهری و بعضا شرایط اقتصادی کشور است موجب می‌شود تولیدکنندگان خرد محصولات کشاورزی در معرض ورشکستگی قرار گیرند. علاوه بر این قسمت اعظم تسهیلات اعطایی به بخش کشاورزی از سوی بانک کشاورزی پرداخت می‌شود و اغلب دریافت‌کنندگان و بخش قابل توجهی از میزان وام‌های دریافتی بخش کشاورزی به وام‌های کوچک تولیدکنندگان خرد محصولات کشاورزی اختصاص دارد. از طرفی به منظور جلوگیری از ورشکستگی و خارج شدن واحدهای تولیدی از چرخه تولید، استمهال و تقسیط وام‌ها و بخشش سود و دیرکرد وام‌های کشاورزان خرد خسارت‌دیده، ضروری است اما پرداخت بدهی‌های دولت به بانک کشاورزی و صندوق بیمه کشاورزی برای حفظ توان صندوق و قدرت وام‌دهی بانک نیز الزامی است. این شرایط در حالی است که با توجه به اینکه از سال زراعی 1390-1389 دولت وقت نسبت به ایفای تعهدات خود به صندوق و پرداخت حق بیمه سهم دولت اقدام نکرده است، صندوق ناگزیر به استقراض از بانک کشاورزی شده است، به طوری که در حال حاضر بدهی دولت به صندوق و به تبع آن بدهی به بانک کشاورزی به مبلغ 5100میلیارد تومان افزایش یافته است. بدهی بانک کشاورزی به بانک مرکزی در حدود 9هزار میلیارد تومان است. سیاست بانک مرکزی طی سال‌های اخیر مبتنی بر عدم اعطای خطوط اعتباری جدید و کنترل نقدینگی (استفاده از پول پرقدرت بانک مرکزی و در حقیقت چاپ پول، موجب افزایش پایه پولی و آثار تورمی می‌شود) و هدایت بانک‌ها به سوی مدیریت منابع و مصارف بوده که برخی بدهی‌های دولت و دستگاه‌های دولتی در قالب استفاده از منابع بانکی به طور نامحسوس روند فزاینده‌ای داشته و تاکنون نیز تصمیمی از سوی مقامات جهت تسویه جدی بدهی دولت به سیستم بانکی صورت نگرفته است. »
زهرا چوپانکاره در اعتماد و در یک گزارش میدانی از وضعیت دانشگاه محمود احمدی‌نژاد گزارش داده است. در بخشی از گزارش «دانشگاه احمدي‌نژاد؛ پاتوق بدون تابلو» می‌خوانیم: «مرد جوان صاحب خواروبار فروشي همسايه دانشگاه ايرانيان است، بطري آب معدني را حساب مي‌كند و كمي توي فكر مي‌رود: «فكر كنم دو سال پيش بود كه رفت و آمد دانشگاه خيلي زياد بود اما الان ديگر خيلي وقت است كه خبري نيست. » هيچ خبري؟ «آهان! يك ماه پيش يا شايدم دو ماه پيش بود كه يك روز اينجا خيلي شلوغ شد و همه مي‌رفتن سمت دانشگاه. » روزي كه كاسب جوان بهش اشاره مي‌كند روزي است كه محمود احمدي‌نژاد در دانشگاه به سخنراني پرداخت. خبر سخنراني دهان به دهان چرخيده بود و توسط برخي اعضاي تيم معروف به «احمدي‌نژادي‌ها» اعلام شده بود، محل سخنراني دانشگاه بيكار مانده ايرانيان بود كه تبديل شد به مركزي براي گردهمايي ياران قديم دولت نهم و دهم. ايرنا در‌خصوص اين جلسه كه در تاريخ هشتم مرداد برگزار شد، نوشت: « همايش حاميان احمدي‌نژاد در محل دانشگاه ايرانيان درحالي برگزار شده است كه خبرنگاران اجازه حضور در محل همايش را نيافتند... غلامحسين الهام، مرتضي تمدن، مجيد نامجو، علي نيكزاد، سيد شمس‌الدين حسيني، علي‌اكبر جوانفكر، مهدي غضنفري و عبدالرضا شيخ الاسلامي از جمله وزرا و مسوولان دولت سابق هستند كه گفته شد در اين همايش حضور يافته‌اند. همچنين حدود ٤٠٠ نفر از مديران دولت‌هاي نهم و دهم از تمامي استان‌ها دعوت شده‌اند. » به نظر مي‌رسد در غياب كلاس‌هاي درس، ساختمان دانشگاه ايرانيان فعلا محفلي است براي دور هم جمع شدن طرفداران رييس‌جمهور سابق و گعده‌هاي گاه به گاه و جلساتي كه شايد هيچ يك قرار نيست ختم به راه‌اندازي مجدد اين دانشگاه شوند. وزارت علوم همچنان مي‌گويد كه فعاليت اين دانشگاه خلاف قانون است، سايت دانشگاه همچنان به راحتي قابل دسترسي است و ساختمان سه طبقه‌اي در كوچه آسمان در غرب تهران محل رفت و آمدها و دورهمي‌هاي ياران حلقه احمدي‌نژاد، دانشگاهي كه بنا بر مصوبه‌اي كه به امضاي هيات موسس آن شامل محمود احمدي‌نژاد، اسفنديار رحيم مشايي، حميد بقايي و سيد حسن موسوي رسيده است، در صورت انحلال اموال آن به دولت ايران تعلق مي‌گيرد.»
اعتماد هم مثل سایر روزنامه‌ها به ماجرای حواشی برجام پرداخته است. از گزارش واکنش کنایه‌آمیز ولایتی به جلیلی تا صحبت‌های شمخنانی در کمیسیون برجام که توافق را «نه فتح الفتوح و نه ترکمنچای» خوانده است.
روزنامه جوان در شماره امروز خود در کنار پرداختن به موضوعاتی چون رویکرد جدید شوذالی عالی فضای مجازی و دیدار نخست وزیر اتریش با رهبر انقلاب در صفحه سیاسی خود به سفرهای متعدد سران کشورهای اروپایی به ایران پرداخته و اعلام کرده که اروپائی‌ها «شریک و دوست ایرانی‌ها نخواهند شد». در بخشی از این گزارش می‌خوانیم: « روابط ايران و اروپا در طول سال‌هاي پس از جنگ تحميلي فرازو فرودهاي گوناگوني داشته است و گاه از تقابل همه جانبه به همكاري‌هاي محدود كشيده شده است در اين ميان در دوره‌هاي گوناگون نيز گفت و‌گوهايي بين دو طرف آغاز شده كه به نتايجي هم ختم و البته با زياده طلبي‌هاي طرف مقابل نقض شده است. در اين ميان بحران ساختگي هسته‌اي سبب شده روابط بين ايران و اتحاديه اروپا با چالش‌هايي روبه رو شود، اما حالا با رسيدن مذاكرات 12 ساله هسته‌اي به جمع بندي وين به نظر مي‌رسد دور جديدي از روابط دو طرف آغاز شده است. دو اتفاق مهم در طليعه اين دور از روابط جديد وجود دارد كه يكي از آنها سفر رئيس‌جمهور اتريش به ايران است كه اولين سفر يك مقام بلند‌پايه كشور اروپايي به تهران محسوب مي‌شود و نكته دوم آغاز گفت و گوهاي جديد ايران و اروپا در نيويورك است كه قرار است در مورد مهم‌ترين مسائل بين دو طرف تصميم‌گيري و براي آينده برنامه‌ريزي شود. در اين ميان سؤال اصلي اينجاست كه آيا مي‌توان به اروپا به عنوان متحدي غير مستقل از امريكا تكيه كرد كه بتوان به آن به عنوان يك شريك استراتژيك نگاه كرد. مرور رفتار‌هاي گذشته ثابت مي‌كند اروپايي‌ها به عنوان يك متحد هيچ گاه قابل اعتماد نبودند، چراكه عملاً در كنار سياست‌هاي استراتژيك امريكايي‌ها در مقابل برنامه هسته‌اي ايران حركت مي‌كنند.»