احسان علیزاده - فعال سیاسی
آقای دکتر زیباکلام
مشکلی که بسیاری از ما گرفتار آن هستیم این است که در تحلیل های سیاسی مان شتاب زده عمل می کنیم، واقعیات سیاسی و اجتماعی کشور را نادیده می گیریم و تحلیل های شتاب ناکمان را به نام آرمان خواهی دموکراتیک به جامعه ارائه می کنیم. گاهی پا را فراتر از این می گذاریم و دیگران را متهم به کوتاهی در خصوص آنچه آرمان خواهی دموکراتیک می نامیم می کنیم.
نام این قبیل سینه چاک دادن ها در سرزمین من شجاعت نیست، بلکه عمل بر خلاف عقل سلیم است.
«پهلوان را زنده خوش است» و ایمان من به این جمله است که موجب می شود انتظاراتم را تعدیل کنم. باور دارم که قرار دادن نیروهای کارآمد اصلاحات در شرایطی که موجب محدود شدن دامنه اثر گذاری آنها شود کمکی به حل هیچ معضلی نمی کند. دچار شدن دکتر عارف مانند سایرین به حبس خانگی، ممانعت از خروج و هزاران محکومیت تعریف نشده ی دیگر چه حاصلی خواهد داشت؟ آنچه اکنون به آن نیاز داریم هر چه باشد تندمزاجی سیاسی نیست. ما را کمی مدارا باید! این نامش ترس نیست؛ شرط عقل است. آری، همان احتیاط!
آقای دکتر زیبا کلام
مشفقانه از شما تقاضا دارم در لحن و ادبیات اظهارنظرها و نامه نگاری هایتان تجدید نظر فرمایید تا بیش از این دچار اشتباه، تناقض و دوری از جانب انصاف نشوید. نامه نگاری بدون تحقیق به آقای قالیباف که در نهایت مجبور به عذر خواهی از ايشان شدید، نامه به سفیر سوئد (و نه نروژ) در خصوص پیشنهاد کردن آقای دکتر علی مطهری به عنوان کاندیدای دریافت جایزه صلح نوبل، ابراز تأسف تان از آگهی تبلیغاتی تور سیاحتی مشهد که هیچ گونه عمل خلاف عفت عمومی در آن تبلیغ نشده بود یا در همین نامه اخیر، استاد دانشگاه تهران (و نه صنعتی شریف) خطاب کردن آقاى دکتر عارف و نام بردن از سایت امید عارف (به جای امیدنامه) که وجود خارجی ندارد، نمونه هایی است که به نظر کافی می رسد تا مشفقانه از شما بخواهم در رویه های خود تجدید نظر کنید. چرا که حل تناقضات و خطاها در این نگارش ها و اظهارنظرها را نمی توان با هیچ جوابیه و توجیهی برطرف کرد. به عنوان مثال در همین نامه اگر موافق هستید که اقای عارف یک اصلاح طلب قوی هستند پس جملات قبلی خود را نقض می کنید و اگر مخالف این واقعیت هستید جملات اخرتان را. شما هیچ دلیلی برای اینکه بگویید چرا فکر می کنید که آقای عارف خود را دمکرات تر، آزادیخواه تر و اصلاح طلب تر از آقایان روحانی و یا ناطق نوری میداند ندارید. آقای دکترعارف کجا چنین ادعایی کرده اند؟ کی و کجا خواسته اند نشان بدهند که «رهبر گفتمان اصلاحات» هستند یا می خواهد بشوند؟! شما بفرمایید که آقای روحانی قبل از رسیدن به ریاست جمهوری کدام موضع دمکراتیک را در قبال کدام یک ازمسائل جامعه (به عنوان مثال وضعیت آزادی یا رسانه ها یا احراز صلاحیت ها) اتخاذ کرده بودند؟
آقاى دكتر زيباكلام
زندگی ما در جهان رسانه ای شده همانقدر که باعث گردش سریع اطلاعات شده است، می تواند منجر به بی اعتبار شدن شخصیت ها به دست خودشان شود. یک روی زندگی در چنین جهانی جنجال های رسانه ای و روی دیگرش رسوایی های رسانه ایست و اثر جنجال های رسانه ای بر افکار عمومی آنقدر دیرپا نیست که به رسوایی بیارزد.
احسان عليزاده
١٧ شهريور ٩٤
مشکلی که بسیاری از ما گرفتار آن هستیم این است که در تحلیل های سیاسی مان شتاب زده عمل می کنیم، واقعیات سیاسی و اجتماعی کشور را نادیده می گیریم و تحلیل های شتاب ناکمان را به نام آرمان خواهی دموکراتیک به جامعه ارائه می کنیم. گاهی پا را فراتر از این می گذاریم و دیگران را متهم به کوتاهی در خصوص آنچه آرمان خواهی دموکراتیک می نامیم می کنیم.
نام این قبیل سینه چاک دادن ها در سرزمین من شجاعت نیست، بلکه عمل بر خلاف عقل سلیم است.
«پهلوان را زنده خوش است» و ایمان من به این جمله است که موجب می شود انتظاراتم را تعدیل کنم. باور دارم که قرار دادن نیروهای کارآمد اصلاحات در شرایطی که موجب محدود شدن دامنه اثر گذاری آنها شود کمکی به حل هیچ معضلی نمی کند. دچار شدن دکتر عارف مانند سایرین به حبس خانگی، ممانعت از خروج و هزاران محکومیت تعریف نشده ی دیگر چه حاصلی خواهد داشت؟ آنچه اکنون به آن نیاز داریم هر چه باشد تندمزاجی سیاسی نیست. ما را کمی مدارا باید! این نامش ترس نیست؛ شرط عقل است. آری، همان احتیاط!
آقای دکتر زیبا کلام
مشفقانه از شما تقاضا دارم در لحن و ادبیات اظهارنظرها و نامه نگاری هایتان تجدید نظر فرمایید تا بیش از این دچار اشتباه، تناقض و دوری از جانب انصاف نشوید. نامه نگاری بدون تحقیق به آقای قالیباف که در نهایت مجبور به عذر خواهی از ايشان شدید، نامه به سفیر سوئد (و نه نروژ) در خصوص پیشنهاد کردن آقای دکتر علی مطهری به عنوان کاندیدای دریافت جایزه صلح نوبل، ابراز تأسف تان از آگهی تبلیغاتی تور سیاحتی مشهد که هیچ گونه عمل خلاف عفت عمومی در آن تبلیغ نشده بود یا در همین نامه اخیر، استاد دانشگاه تهران (و نه صنعتی شریف) خطاب کردن آقاى دکتر عارف و نام بردن از سایت امید عارف (به جای امیدنامه) که وجود خارجی ندارد، نمونه هایی است که به نظر کافی می رسد تا مشفقانه از شما بخواهم در رویه های خود تجدید نظر کنید. چرا که حل تناقضات و خطاها در این نگارش ها و اظهارنظرها را نمی توان با هیچ جوابیه و توجیهی برطرف کرد. به عنوان مثال در همین نامه اگر موافق هستید که اقای عارف یک اصلاح طلب قوی هستند پس جملات قبلی خود را نقض می کنید و اگر مخالف این واقعیت هستید جملات اخرتان را. شما هیچ دلیلی برای اینکه بگویید چرا فکر می کنید که آقای عارف خود را دمکرات تر، آزادیخواه تر و اصلاح طلب تر از آقایان روحانی و یا ناطق نوری میداند ندارید. آقای دکترعارف کجا چنین ادعایی کرده اند؟ کی و کجا خواسته اند نشان بدهند که «رهبر گفتمان اصلاحات» هستند یا می خواهد بشوند؟! شما بفرمایید که آقای روحانی قبل از رسیدن به ریاست جمهوری کدام موضع دمکراتیک را در قبال کدام یک ازمسائل جامعه (به عنوان مثال وضعیت آزادی یا رسانه ها یا احراز صلاحیت ها) اتخاذ کرده بودند؟
آقاى دكتر زيباكلام
زندگی ما در جهان رسانه ای شده همانقدر که باعث گردش سریع اطلاعات شده است، می تواند منجر به بی اعتبار شدن شخصیت ها به دست خودشان شود. یک روی زندگی در چنین جهانی جنجال های رسانه ای و روی دیگرش رسوایی های رسانه ایست و اثر جنجال های رسانه ای بر افکار عمومی آنقدر دیرپا نیست که به رسوایی بیارزد.
احسان عليزاده
١٧ شهريور ٩٤
منبع: تابناک
غیر قابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۲
متن خوبی بود. فقط ای کاش نویسنده کمی انصاف را نیز ضمیمه اخلاقی مرقومه میکرد. پهلوان را زنده خوش است، درست است، اما پهلوانان حقیقی هیچگاه نمی میرند............................... قانون کیلویی چند؟!به هر کارمند و وزیر و معاون وزیری که می رسی از قانون و قانون گرایی می گویند .دل خوش می شویم زیرا در پرتو قانون و قانون گرایی مملکت آباد می شود و زر و زور داران نیز با قانون طرفند اما نمی دانم چرا گاهی بی قانونی به صورت بخشنامه صادر می شود آن هم در دولتی که از امید و تدبیر می گوید.
مربیان پیش دبستانی که با دهها زحمت و گرفتاری فریاد و درددل خود را به گوش عالی جنابان مجلس و دولت رساندند .مجلس سخن حق مربیان معترض را تصویب کرد و شورای محترم نگهبان نیز تایید کرد .آنان از حق التدریسی شدن خود فرحناک شدند و این پیروزی را به همدیگر تبریک گفتند .غافل ار آن که جوجه را باید آخر پاییز شمرد و اجرای قانون مربیان را در اول پاییز ! اکنون که به مهرماه نزدیک می شویم مربیان به مدارس مراجعه می کنند تا به ثبت نام نونهالان پیش دبستانی بپردازند و لی برخی از مدیران به صراحت می گویند از وزارت بخشنامه آمده است که برای پیش دبستانی ها از بازنشستگان و ....استفاده کنیم نه مربیان پیش دبستانی!
یاللعجب اگر مجلس در راس امور است و نظرشورای محترم نگهبان ارزشمند است و قانون فصل الخطاب است چرا از مدارس و وزارت آموزش و پرورش ندای قانون کیلویی چند به گوش ها می رسد؟!