محمدحسین رئیسی در یادداشی نوشت:
یکم؛ در ابتدا مروری کنیم بر اصل ماجرا: ظهر روز دوشنبه چهارم فروردین‌ماه ۹۸ فقط و فقط 17 میلیمتر باران آمد، اما در عرض ۱۰ دقیقه بیش از ۲۰۰ ماشین را آب برد و ۱۹ کشته و بیش از ۱۰۰ زخمی برجا گذاشت؛ بعلاوه ده‌ها میلیارد تومان خسارت به زیرساخت‌های شهری و منازل مردم!
این همه خسارت و تلفات در حالی بود که در جدول میزان بارش در کل کشور، شیراز تا آن ساعت آنقدر بارش کمی داشت که در رتبه هجدم قرار داشت و بارها و بارها در شیراز بارش‌های خیلی بیشتری هم آمده که بدون کوچکترین خسارتی بوده است.
دوم؛ اگر بخواهیم به زبان ساده موقعیت مکان حادثه را ترسیم کنیم باید گفت مردم شیراز حتماً دیده‌اند کمی بالاتر از دروازه قرآن، کمپ نوروزی و سوپرمارکت‌ها و تعمیرکاران خودرو در سمت راست خیابان صف کشیده‌اند. اغلب این مغازه‌ها آشغال‌ها و لاستیک‌های خود را در پشت محوطه خود در این مسیل می‌ریزند و حتی شاهد تخلیه بار ناخاله توسط کامیون‌ها نیز در کمی بالاتر بوده‌ایم. آب در این مسیل به راه خود ادامه می‌دهد و بعد از مغازه‌ها و نرسیده به دروازه‌قرآن، به یک حوضچه آرامش ریخته می‌شود. در انتهای این حوضچه کانال بسیار کوچکی تعبیه شده است تا آب جمع‌شده در تنگ الله‌اکبر را از زیر خیابان منتقل کند.
هرچند این کانال به خودی‌خود کوچک و برای انتقال این حجم از آب ناکافی است، اما بدیهی‌ترین کاری که همواره طی سالیان گذشته انجام شده است، لایروبی این مسیل و حداقل پاکسازی این حوضچه است تا آشغال مانع از ورود آب به کانال نشود. اما در روز حادثه این مسیل سرشار از لاستیک و آشغال بود و متاسفانه آب بدلیل عدم امکان ورود به کانال، از حوضچه سرزیر کرد و سر از خیابان درآورد تا آن فاجعه رقم خورد.
سوم؛ رئیس ستاد بحران در هر استان کیست؟ استاندار؛ آقای عنایت‌الله رحیمی که به تازگی به صندلی استانداری فارس تکیه زده است، چه پاسخی برای خون‌های ریخته‌شده مردم دارد؟ چرا هشدارهای هواشناسی پیش از وقوع سیل جدی گرفته نشده و اگر گرفته شده، خروجی جلسه ستاد بحران استانداری چه بوده است؟ حداقل مصوبه ستاد مدیریت بحران می‌توانست این باشد که مسیل بالادست دروازه‌قرآن لایروبی شود تا آشغال‌های فراوانی که در این محور جمع شده است، مانع از ورود آب به کانال کوچک تعبیه‌شده نشود. همان کاری که تمام سال‌های پیش و در بارندگی‌های خیلی شدیدتر انجام شد و اتفاقاً در روز دوم سیل شیراز هم که بارش‌ها خیلی بیشتر بود رقم خورد و باعث شد هیچ تلفاتی نداشته باشیم.
فرض را بر این می‌گذاریم که چون برخی مدیران ما تازهکار هستند از ضرورت این اقدام بدیهی بی‌خبر بوده‌اند، سوال خیلی ساده‌تر این است که وقتی دیدید حجم بارندگی شدید است و سیلی که از مسیل بالادست راه افتاده تا دقایقی دیگر به ورودی دروازه‌قرآن می‌رسد، آیا این امکان وجود نداشت که ستاد بحران با هماهنگی پلیس راهور همان موقع ورودی خیابان دروازه‌قرآن را مسدود کند تا هیچ خودرویی نتواند از آن محور تردد کنند؟!
چهارم؛ معمولاً معاون عمرانی همه‌کاره ستاد بحران است، اما معاون عمرانی فرماندار شیراز که از قضا خواهرزاده جناب استاندار هم هست، قصه خیلی تلخی دارد؛ آقای امیدوار که به‌عنوان معاون عمرانی نقش اصلی و کلیدی در ستاد مدیریت بحران فرمانداری شیراز داشته است، علیرغم تمام هشدارهای هواشناسی، به امارات متحده عربی رفته‌اند و هنوز هم از ینگه دنیا بحران را مدیریت می‌کنند! آقای امیری فرماندار تازهکار شیراز هم در پاسخ به اعتراض دادستان شیراز مبنی بر اینکه «چرا در صحنه نیستید؟»، معتقد بوده‌اند از پشت میز هم می‌توان بحران را مدیریت کرد!
پنجم؛ اما نقش مجموعه شهرداری در این همه تلفات و خسارت چیست؟
علت‌های ریشه‌ای و اصلی همچون تبدیل مسیل کنار دروازه قرآن به خیابان که در اواسط دهه هفتاد رقم باید در جای خود و بسیار جدی بررسی شود، اما مروری بر حوادث روز واقعه شاید در این مقطع مهمتر باشد.
چرا هشدارهای جدی هواشناسی قبل از وقوع سیل باعث نشد که مهندس اسکندرپور شهردار شیراز از سفر به تهران صرف‌نظر کند؟ هرچند او خیلی زود به شیراز بازگشت، اما شهردار شیراز حتی در شرایط عادی هم، بدلیل مدیریت یک شهر توریست‌پذیر و میزبانی از ده‌ها هزار مسافر در ایام نوروز، نباید شیراز را ترک کند. هیچ‌یک از اعضای ۱۳ نفره شورای شهر شیراز هم تخصص و مدرک مرتبط با مدیریت شهری و عمرانی ندارند و صرفاً حضور در لیست امید و رأی به لیست «تَکرار می‌کنم»، آن‌ها را به این جایگاه رسانده است. از چنین مجموعه‌ای چه انتظاری می‌توان داشت؟!
مدیریت بحران یا بحران مدیریت؟!
دست آخر اینکه در ظهر تلخ چهارم فروردین‌ماه ۹۸، مسافری در دروازه قرآن شیراز زیر شلاق‌های باران زار میزد که همسر و فرزندش جلوی چشمانش کشته شدند! تَکرار می‌کنم؛ کشته! کافی است حال زار این مرد را مدیران فارس از نزدیک می‌دیدند تا حداقل شهامت یک عذرخواهی ساده و استعفاء داشته باشند.
اما حالا که صندلی مدیریت آنقدر شیرین است که هیچ‌کدام از آقایان حاضر به استعفاء نیستند، و حالا که رئیس قوه قضائیه دستور رسیدگی ویژه به پرونده سیل شیراز را داده و رئیس سازمان بازرسی کشور هم برای رسیدگی به ماجرا بلافاصله به شیراز سفر کرده است، مطالبه جدی مردم از دستگاه قضایی آن است که این‌بار خیلی محکم با مقصران سیل شیراز در هر جایگاه و منصبی برخورد کنند تا درس عبرتی برای تمام مدیران آینده باشد.
ای کاش قضیه را کاملتر بررسی میکردی تا مطلبت منصفانه میشد و به بالا دست دروازه قرآن هم اشاره بیشتری میکردی که چه تغییراتی در آن ایجاد شده است که ممکن است به این حادثه منجر شود کل مدیران استان فارس از یک قوم خاص هستند و تا اینها سر کار هستند هیچ امیدی به بهبودی نیست و منتظر از این بدتر باشید. 
