شاید استفاده از واژه ابرقدرتی برای ترکیه چندان مناسب نباشد اما مسیر مهیج و جسورانه ای که اردوغان برای ارتقای توان نظامی این کشور در نظر گرفته است را می توان نشانه ای از تمایل این کشور برای دست یابی به چنین جایگاهی دانست.
ترکیه با دارا بودن زمینه های مهمی در کسب قدرت نرم و سخت کشوری متفاوت از بقیه همسایه های ایران محسوب می گردد. این کشور هرچند در اهبرد های خود تا کنون چند بار متحمل شکست هایی شده است اما ظاهرا این شکست ها اراده آنها را برای ارتقای قدرت منطقه ای و جهانی شان افزوده است.
دیروز آناتولی گزارش داد : «رجب طیب اردوغان»، رئیس جمهور ترکیه در مراسم به آب اندازی ناوچه «کینالی‌آدا» در منطقه توزلای استانبول، گفت: ما ناو هواپیمابر خود را خواهیم ساخت، در این خصوص نیز مصمم هستیم و هیچ نگرانی هم نداریم.
ناو هواپیمابر یک کشتی جنگی است که برای حمل کردن و پوشش دادن هواپیماها و هلیکوپترهای جنگی طراحی شده‌است و به عنوان یک فرودگاه شناور عمل می‌کند، و اینگونه هواپیماها می‌توانند بدون سوخت‌گیری و توقف، عملیات در مسافت‌های دور را انجام دهند. ناوهای هواپیمابر آمریکا قادر هستند ۱۵۵ سال بدون توقف حرکت کنند.
تا کنون آمریکا با داشتن 11 ناو و اسپانیا و ایتالیا هرکدام 2 ناو و روسیه، بریتانیا، فرانسه، هند، برزیل، تایلند هر کدام با داشتن یک ناو هواپیمابر نام خود را در ردیف دارندگان این کشتی جنگی استراتژیک ثبت نموده اند.
نکته جالب این عزم ترکیه این است که اذعان می کنند ستون فقرات برنامه‌ریزی هایمان باید بر امکانات داخلی و ملی تکیه داشته باشد .
پیشتر ترکیه اعلام کرده بود، در سال ۲۰۲۱ اولین ناو ملی خود را که قادر به انجام مأموریت های بین قاره ای هست را به بهره برداری خواهد رساند.
ناو «تی سی جی آناتولی» که هم اکنون در حال ساخته شدن توسط شرکت صدف در استانبول است قرار است در سال ۲۰۲۱ به آب انداخته شود. این ناو جنگی «مادر ناو» کشتی های نیروی دریایی ترکیه خواهد بود و به پیشرفته ترین تجهیزات مجهز خواهد شد.
این کشتی جنگی ۲۲۵ متر طول و ۳۵ متر عرض و ۲۸ هزار تن وزن دارد و در مأموریت های بین قاره ای مورد استفاده قرار خواهد گرفت.
هرچند اردوغان در مسائل سیاسی داخلی با مخالفت ها و انتقادهای فراوانی مواجه است اما تا کنون نشان داده است که برای رسیدن به جایگاه ابرقدرتی در جهان حرص و ولع اطفا نشدنی زیادی دارد.