به گزارش تابناک سمنان، روزهای پایانی عمر دولت یازدهم و ایام مانده به انتخابات مهم ریاست جمهوری شاهد وقایع جالب‌توجهی است که حضور رئیس دولت در استان‌های مختلف با فشردگی خاص برنامه‌ای و افتتاح برخی طرح‌ها و پروژه‌هایی که در این دولت به سرانجام رسیده، بخشی از آن است.
گذشته از اینکه آیا این طرح‌ها و پروژه‌ها در گذشته نیز افتتاح شده است یا خیر یا کدام دولت در اجرا و تکمیل آن نقش مؤثرتری داشته، همه دولت‌ها نقش رسانه‌ها را در هدایت افکار عمومی و توجه به پوشش رسانه‌ای برنامه‌های دولت مورد توجه قرار داده‌اند و رسانه را بازوی قوی خود دانسته‌اند.
نکته آزاردهنده‌ای که این روزها در سراسر کشور از سوی تیم رسانه‌ای دولت، روابط‌عمومی‌های استانداری‌ها و برخی فرمانداری‌ها و نیز شماری از مسؤولان شاهد هستیم، ایجاد انواع و اقسام محدودیت و تحریم و ممانعت از فعالیت آزاد رسانه‌های منتقد بوده که تاکنون شاید در این حجم وسیع نظیر نداشته باشد.
رسانه‌های مهم منتقد در سفر اخیر رئیس‌جمهوری و شماری از وزرا به استان سمنان نیز مجوز ورود به استانداری سمنان و پوشش برنامه‌های دولت را علی‌رغم تلاش سالانه در انتشار خدمات نظام اسلامی پیدا نکردند و این امر با واکنش ائمه جمعه، کارشناسان حوزه‌های مختلف، مدیران رسانه‌ها و خبرنگاران همراه بود.
حجت‌الاسلام‌والمسلمین حمیدرضا شکری، امام جمعه کلاته‌خیج نیز یکی از مؤثرانی است که این رویه را مورد قبول جامعه نمی‌داند و بر آزادی عمل همه رسانه‌ها در نظام جمهوری اسلامی ایران تأکید دارد؛ گفت‌وگویی که در ادامه می‌خوانید به این موضوع و البته مسأله مهم تبیین شعار سال که «اقتصاد مقاومتی؛ تولید و اشتغال» است، می‌پردازد.
با تبریک ایام مبارک ماه رجب و میلاد مولی‌الموحدین، امام علی (ع). امیدواریم همه پیرو واقعی سیره علوی باشیم. آقای شکری شما به‌عنوان امام جمعه منطقه‌ای که اهمیت زیادی دارد، در ارتباط با آزادی عمل رسانه‌ها و فعالیت‌های دولت برای جلوگیری از تلاش‌های رسانه‌های منتقد چه نظری دارید؟
چیزی که اساس نقد را تشکیل می‌دهد، استفاده از روش منطقی و همه‌جانبه‌نگر و عدم اجازه ورود به احساسات و حب و بغض‌های شخصی است.
نقد، ارزیابی منطقی یک اثر یا پدیده است؛ نقد کردن جدای از تعریف و تمجید و روش بررسی آگاهانه و مدبرانه است که حاصل آن، تعامل، آبادانی و پیشرفت بیشتر خواهد بود.
وضع نقد در دوره کنونی رو با این وصف چطور می‌بینید؟
بسیاری از آسیب‌ها در کشور به کمبود فرهنگ نقدهای سازنده و فرهنگ انتقادپذیری برمی‌گردد.
نقد منصفانه جامعه را سریع‌تر به سمت پیشرفت و توسعه هدایت می‌کند. گسترش فرهنگ نقدپذیری هم لازمه تحقق این مهم است.
نقد ابزار تعالی یک جامعه پویاست؛ مسؤولان نباید از انتقاد بترسند. نقدپذیری به‌مراتب ارزشمندتر از برخورد با نقد است؛ زیرا این رفتارها موجب می‌شود بهتر به نتایج نقد برسیم.
آیا درست است که هر نقدی را تخریب و توهین بدانیم؟
منتقدان باید بدانند نقد با هجمه و توهین میانه‌ای ندارد؛ رفتارهای توهین‌آمیز در بدنه نقد نمی‌گنجد.
امام صادق (ع) در مورد نقد می‌فرمایند «افراد با روی خوش از نقد استقبال کنند و عیوب را بپذیرند» و در جامعه ما این افراد انگشت‌شمار هستند.
عدم انتقادپذیری هم گاهی در دولت احمدی‌نژاد وجود داشت و در دولت‌های دیگر هم دیده می‌شد؛ اما ماجرای نقدپذیری در دولت یازدهم متفاوت با سایر دولت‌هاست.
بیشتر توضیح می‌فرمایید؟ این تفاوت در چیست؟
دولت یازدهم در کمتر زمان عمر خود با موج انتقادات مواجه بود و باز هم دولت نتوانست این انتقادات را تحمل کند و با رفتارهای اعجازبرانگیز منتقدان را خطاب قرار داد.
مفاد توافقنامه ایران با 1+5 مورد انتقاد بسیاری از کارشناسان قرار گرفت؛ اما برخورد خوبی با منتقدان نشد. کم‌سوادی تعریفی بود که در ادبیات سیاسی پیدا کرد و تاریخچه آن به اظهارات رئیس‌جمهوری خطاب به منتقدان برمی‌گردد که گفت نباید اجازه داد که عده‌ای کم‌سواد در مورد این توافقنامه نظر دهند؛ منتقدان در این راستا بی‌سواد خوانده شدند.
رئیس‌جمهوری در آیین افتتاح بیست و هفتمین دوره نمایشگاه بین‌المللی کتاب گفت آنچه پسندیده نیست، این بوده که برخی‌ها با پول مردم و بیت‌المال تخریب کسی که با رأی اکثریت مردم انتخاب شده، را پیش بگیرند و ما از همه می‌خواهیم تا با شناسنامه سخن بگویند.
رئیس‌جمهوری می‌گوید منتقدان بگویند از کجا و وابسته به کدام جناح هستند؛ با نام جناح خود سخن بگویند نه به نام ملت ایران. راه ملت ایران مشخص است و مردم دنبال آرامش هستند. ملت ایران دنبال اعتدال و پیشرفت است.
البته عدم نقدپذیری دولت یازدهم نمونه‌های متعدد و بیشتری هم دارد.
بله. مستند «من روحانی هستم» گواهی بر عدم نقدپذیری دولت یازدهم است. روزنامه «وطن امروز» به دلیل آنکه مصوبه شورای امنیت را نقد کرد، از دولت تذکر گرفت و این مسائل وجود دارد و رئیس‌جمهوری هم هیچ نقدی را پذیرا نبود.
رئیس‌جمهوری در شعار دادن در زمینه نقدپذیری تبحر دارد؛ ولی ذره‌ای در عمل به نقدپذیری کوشا نبوده و در این فضا نمی‌توان توقع داشت که کشور با سرعت بالا در مسیر کامیابی حرکت کند.
امام علی (ع) در همین ارتباط به مالک اشتر و دیگر کارگزاران نظام اسلامی سفارش کردند که یاران خویش را از افرادی برگزینند که اهل تملق و چاپلوسی نباشند و با زبان تند و تلخ نقد به آسیب‌شناسی کارها بپردازند تا امکان شناسایی و درمان درد فراهم شود.
در ارتباط با اقتصاد مقاومتی چطور؟ عملکرد دولت را چطور ارزیابی می‌فرمایید و دولتی‌ها درباره شعار سال ۹۶ که «اقتصاد مقاومتی؛ تولید و اشتغال» است، باید چه کنند؟
شعار سال مقام معظم رهبری قابل تأمل و بررسی است. دشمنان انقلاب و اسلام نتوانستند در حوزه جنگ‌های سخت و فرهنگی، ملت ایران را با شکست مواجه کنند و به حربه جنگ اقتصادی روی آورده‌اند.
دشمنان فکر کرده‌اند از طریق محاصره اقتصادی و عدم فرستادن امکانات در زمینه مایحتاج ملت می‌توانند این شکست را رقم بزنند.
غربی‌ها در بحث برجام به تعهداتشان عمل نکردند و یکی از راهکارهای آن‌ها در فشار به ملت ایران، تحریم‌ها بود که انواع آن را در نظر گرفتند.
دشمنان دنبال فلج شدن و از پا درآمدن اقتصاد ایران بودند و مقام معظم رهبری در سال ۹۵ بر اقدام و عمل به اقتصاد مقاومتی تأکید داشتند.
خوب طبیعی است که مهمترین دغدغه امروز رهبری، مباحث اقتصادی باشد. دولت در این بخش تا چه حد موفق بوده است؟
بیشترین دغدغه مقام معظم رهبری در دولت یازدهم، بحث اقتصاد بود. ایشان در بیانات خود بر بحث اقتصاد تأکیدات زیادی داشتند و فرمودند پویایی را بر سر سفره مردم حس نمی‌کنم.
به‌رغم افزایش نقدینگی بیش از یک هزار و ۲۰۰ میلیارد تومانی و حدود ۲۰۰ هزار میلیارد تومانی نقدینگی جدید و پرداخت بیش از ۴۵۰ هزار میلیارد تومان تسهیلات، 16 صدم تسهیلات پرداختی در بخش تولید اقتصاد هزینه شده است.
بخش عمده آن بابت وام‌های گذشته بود که دریافت‌کنندگان به خاطر تداوم رکود، این مشکل را به بار آوردند و مشکلات این‌چنینی برای ملت پیش آمد. کالاهای غیرضروری و مشابه تولید داخل در سال گذشته با حجم واردات مواجه بود.
به واردات اشاره فرمودید. در این بخش مشکل تا چه حد عمیق و اثرگذار است؟
واردات بسیار پوشاک، کیف و کفش را از کشورهای همسایه مانند ترکیه شاهد بودیم و این سیاست‌ها، اقتصاد داخل را به سمت ورشکستگی هدایت می‌کند و مقام معظم رهبری روی تولید و جبران خسارت‌های داخل به دست خودمان تأکید دارند.
افزایش واردات خودروهای لوکس و غذای حیوانات از آلمان، فرانسه و پرتغال ازجمله این سیاست‌ها بود.
واردات هزاران قلم کالای دیگر را هم شاهد بودیم که ضربه جدی بر پیکر تولید ملی وارد کرد.
سال ۹۵ سال قرارداد خرید کشتی بود؛ این قرارداد اشک کشتی‌سازان داخل را درآورد. فرمول اقتصاد مقاومتی خیلی مورد استفاده قرار نگرفت و دیپلماسی قدرتمندی برای لغو این قرارداد وجود نداشت.
در حوزه صادرات چطور؟
صادرات غیرنفتی ما در سال گذشته ۱۶ درصد کاهش پیدا کرد و در بخش میعانات گازی هم رشد منفی داشتیم و در بحث کالاهای غیرنفتی واقعی مانند گاز با رشد منفی مواجه بودیم.
50 درصد صادرات غیرنفتی ما مربوط به میعانات و گاز است که نوعی خام‌فروشی در صادرات نفتی بوده؛ نه صادرات غیرنفتی.
تمرکز دولت به‌جای تولید ملی بر فروش بیشتر نفت خام بود و اجازه فعالیت شرکت‌های نفتی داخلی داده نشد.
توجه به سرمایه‌های خارجی برای رونق تولید ملی بی‌ثمر ادامه پیدا کرد؛ در حالی که دولت می‌توانست با مدیریت صحیح، ۴۰ درصد منابع را به مصرف تولید واقعی برساند.
یعنی شما عمده مشکل را در این بخش مربوط به مدیریت‌ها می‌دانید؟
دولت می‌توانست با مدیریت درست و افزایش ظرفیت روابط اقتصادی با کشورهای همسایه در حوزه صنایع، اشتغال‌زایی دو میلیونی ایجاد کند.
با نگاه به نیازمندی‌های علم و فناوری، باید به صنایع تبدیلی و مراکز پژوهشی توجه می‌شد و با تمرکز بر تولیدات حوزه فناوری، هزاران فرصت شغلی ایجاد می‌کردیم.
تأکید مقام معظم رهبری در سال ۹۶ بر اشتغال و تولید است و این ضعف دولت را در این حوزه نشان می‌دهد.
حرکات دولت تدبیر و امید بیشترین خسارت‌ها را به اقتصاد زد و دولت می‌توانست جوانان خلاق کشور را ناامید نکند و روحیه کارآفرینی را بر کالبد جوانان ایرانی بدمد.
با سپاس از فرصتی که در اختیار ما قرار دادید.
سپاسگزارم.