به گزارش
تابناک یزد، ابراهیم اصغرزاده از فعالان اصلاح طلب در گفت و گویی با روزنامه وقایع التفاقیه با عنوان«
دولت روحانی گروگان میانه‌روی خود است» می گوید:
« استراتژی اصلاح‌طلبان از آغاز کار دولت روحانی بر مطالبات حداقلی و ممانعت از پیش‌روی افراطیون استوار بوده است و بس. نه سهم‌خواهی کرده‌اند و نه سهمی به‌آنها داده شده است. سعی کرده‌اند سقف مطالبات عمومی را بالا نبرند تا دولت روحانی، فرصت عادی‌سازی اوضاع و اصلاح امور را داشته باشد. اصلاح‌طلبان در سال92 وقتی آینده انتخابات هنوز معلوم نبود، قبول کردند او کاندیدای‌شان باشد، حالا که جای خود دارد و ایشان تبدیل به شخصیتی ملی و بین‌المللی شده و کسی نمی‌تواند منکر نقش بی‌بدیلش در به سرانجام رساندن برجام باشد. با اینکه از او عبور نخواهند کرد، تمام تلاش خود را می‌کنند تا او را به متر و معیارهای اصلاح‌طلبانه موردنظر خود نزدیک‌تر کنند و باید بر برنامه‌های او در دور دوم ریاست‌جمهوری اثر بگذارند. اصلاح‌طلبان ناچارند ذیل استراتژی متفاوتی وارد انتخابات شوند و باوجود اینکه از روحانی حمایت می‌کنند، مطالبات خود را از رئیس‌جمهوری آینده رسما تقاضا کنند. باید توضیح دهند که از کدام روحانی حمایت می‌کنند؟ روحانی92 یا روحانی96؟ طبعا اصلاح‌طلبان برای روحانی رقیب‌سازی نمی‌کنند. برهمین اساس و تا این لحظه، روحانی کاندیدای اصلاح‌طلبان است. مگر روحانی تصمیم بگیرد از اصلاح‌طلبان عبور کند. یعنی آن‌قدر مواضع انتخاباتی‌اش به‌سمت راست بغلتد و به آنها امتیاز بدهد که عملا راه را بر هرشکل حمایت اصلاح‌طلبان ببندد و آنها را ناچار از رفتار غیراصلاح‌طلبانه کند. مثلا آنها را وادار کند هیچ انتظاری از وی پیرامون موضوع حقوق شهروندی یا رعایت حقوق بشر نداشته باشند. ظاهرا قرار بود پس از برجام اوضاع به‌گونه‌ای پیش برود که اصول‌گرایان میانه‌روتر شوند اما طوری شد که گویا دولتمردان در مدار جاذبه اصول‌گرایان قرار گرفته و بیشتر به‌سمت آنها کشیده شدند. اگر در ماه‌های باقی مانده، روحانی بیشتر به سمت اصول‌گرایان برود، جبهه اصلاحات دچار فروپاشی از درون خواهد شد. همه دچار شکست می‌شویم. روحانی هم دیگر این پایگاه رأی را نخواهد داشت؛ بنابراین روحانی باید ائتلاف خود با نیروهای اصلاح‌طلب را تقویت کند و اجازه ندهد این اتحاد به‌هم بریزد. با این‌حال بر این باورم که انتخابات سال ٩٦ را نمی‌توان یکسره به‌دست میانه‌روهای ناپیگیر و اعتدالیون از رمق افتاده سپرد.»