بحران مهاجران سوریه و آوارگی هزاران کودک سوری در جهان ازجمله سوژه‌هایی است که توسط رضا فرهمند کارگردان خراسانی در حال تصویربرداری است.
مستند چندبخشی «کودکی فراموش‌شده» به کارگردانی رضا فرهمند در ترکیه در حال تصویربرداری است و با به پایان رسیدن بخش دوم از نیمه تولید گذشته است.
به گزارش تابناک خراسان رضوی این کارگردان مستندساز در این رابطه و در گفت‌وگو با مهر در خصوص چگونگی شکل‌گیری ایده این فیلم گفت: در آستانه تصویربرداری آخرین روزهای پروژه «ساحل به ساحل» در ژاپن بودیم که امیر سهیلی تصویر کودکی غرق‌شده در کنار ساحل دریا را برایم ارسال کرد و این اتفاق برای او انگیزه‌ای شده بود که دل را به دریا بزند و وارد ترکیه شود اما من به خاطر خستگی کار کمترین انگیزه‌ای برای ورود به پروژه نداشتم.
رضا فرهمند افزود: من‌بعد از گذشت چند روز احساس کردم که قرار ماندن ازدست‌رفته است بنابراین تصمیم گرفتم پروژه را شروع کنم لذا ما جلسات متعددی را آغاز کردیم و هدف این بود که به ساختاری اجرایی بدون در نظر گرفتن شرایط منطقه برسیم و این اتفاق به وجود آمد یعنی ایده پروژه‌ای چند بخشی در ترکیه و با موضوع مهاجرین سوری شکل گرفت.
وی درباره فضای این مستند ابراز داشت: مستند فضایی است که در آن هرلحظه با اتفاقاتی مواجه می‌شوید که می‌توانند مانع ادامه کار شوند بهر نحو آنچه مسلم است کارگردان می‌باید تا آنجایی دچار انعطاف‌پذیری باشد که در مواجه با موانع بتواند بیشترین تسلط به حفظ مسیر روایت رل داشته باشد.
مهاجران دوربین را دوست ندارند
وی درباره سختی‌های کار گفت: مهم‌ترین مانع در پروژه این فیلم این بود که در اپیزود اول درواقع هیچ شخصی از مهاجران دوربین را دوست نداشت و درواقع هیچ راهی برای روشن شدن دوربین وجود نداشت و این مانعی بود که تقریباً هیچ‌گاه با آن مواجه نشده بودم اما همیشه راهی هم وجود دارد و البته راهی که از میان سختی‌ها می‌گذرد همیشه جذاب‌ترین راه است.
این کارگردان ادامه داد: ورود کودکان به دوربین و حتی پشت دوربین راهی بود که اپیزود اول را از بن‌بست خارج کرد یعنی کودکان خودشان تصویربرداری می‌کردند که این موضوع درعین‌حال ساختاری بی‌بدیل را به وجود آورد.
وی خاطرنشان کرد: این تنها یکی از مشکلاتی بود که وجود داشت و البته این تنها مربوط به نوع ساختار کار بود و شرایط زیستی در یک چنین فضایی تا حد زیادی روحیه قوی و انعطاف‌پذیر لازم داشت.
این مستندساز درباره تفاوت این کار با مستند های قبلی گفت: مهم‌ترین تفاوت این پروژه با پروژه هند موضوع حاد بودن شرایط کاری مهاجران سوری است ازآن‌جهت که در اینجا ما با جامعه‌ای مواجه بودیم که اصلاً به‌طور ثابت در یکجا نمی‌ماندند درواقع شما در اینجا یک نفر را بیشتر از یک تا دو روز نمی‌بینید آن‌ها در حال رفتن هستند.
وی اضافه کرد: باید گفت از جهاتی مستند در هند و از جهاتی نیز این کار دارای سختی‌های خود بودند مثلان از بابت ثبات آدم‌ها در هند، شرایط در آنجا راه‌تر بود اما از بابت سختی تولید، این پروژه آسان‌تر بود.
رضا فرهمند افزود: تا زمان پایان تدوین حرف جدی در مورد موفقیت پروژه نمی‌توان گفت اما درواقع احساس می‌کنم شرایط بدیع و منحصربه‌فردی را در ادامه کارخواهیم دید اما بهر صورت تولید و ساخت این پروژه حقیقتاً طاقت‌فرسا است ازاین‌جهت که هم روح وهم جسم انسان را درگیر و منقلب می‌کند.
نگاه کودکان جنگ در یک دیالوگ
کارگردان مستند کودکی فراموش‌شده در خصوص نگاه کودکان به جنگ تصریح کرد: نگاه کودکان به جنگ را می‌توانم در دیالوگی که یکی از کودکان گفت نقل‌قول کنم او گفت که دعوای آدم‌بزرگ‌ها چه ربطی به ما دارد؟، چرا ما را آواره کرده‌اند و چرا ما باید در دریا غرق بشویم؟
وی که تهیه‌کنندگی کار را خودش بر عهده دارد درباره ادامه تصویربرداری و اپیزودهای دیگر این مستند اظهار کرد: این کار در خانه مستند تهیه می‌شود و آن‌ها سرمایه‌گذار هستند و لازم است برای ادامه همکاری به تهران برگردیم و درباره‌اش صحبت کنیم لذا هنوز برنامه مشخصی برای ادامه کار نداریم.
فرهمند تأکید کرد: این پروژه دارای یک هسته‌ی مرکزی است که امیر اطهر سهیلی و کمیل سهیلی و بنده آن را کامل می‌کنیم و این هسته به خاطر حمایت خانه مستند از ساخت این پروژه شکل‌گرفته است و درواقع باید بگویم ایده آل ترین گروه در طول فعالیت هنری من این گروه است و از این بابت از آن‌ها سپاسگذارم.
جنگ کودکان را نابود کرده است
امیر اطهر سهیلی مشاور کارگردان نیز درباره دیدگاهش نسبت به جنگ اذعان داشت: پس از شروع این کار دیدگاه من واقعاً نسبت به جنگ تغییری نکرده است و بازهم همان حس انزجار و نفرتی که از جنگ داشته‌ام، بوده است و خواهد بود و مسلماً برشدت آن افزوده‌شده ولی تغییر نکرده است.
وی در ادامه افزود: هرروز کار در این مستند و همکاری با رضا فرهمند برای من تجربه بود و به یاد دارم که روز اول وی به من گفت از هر مستند روحش یک زخم برمی‌دارد و این را ازتِ دل گفت و حالا که اپیزود دوم رو به پایان است می‌فهمم کارگردان واقعاً چه روح زخمی‌ای دارد.
سهیلی تأکید کرد: این کار برای من هم ازنظر انسانی و هم ازنظر حرفه‌ای تجارب متفاوت و جذابی داشت و دیدگاه نسبت به کودکان جنگ این است که آن‌ها همیشه معصومیتی هستند که جنگ نابودشان کرده است.
