سامانه بانک اطلاعات سینمای ایران که از چندی پیش به عنوان پیش نیاز کمک به اهالی سینما راه اندازی شده بود، از دسترس خارج شده است؛ وضعیتی که نگرانی‌ها را درباره امنیت اطلاعات جامعه سینمای ایران تشدید کرده و پرسش جدی درباره سرنوشت اطلاعاتی که جمع آوری شده را در پی داشته است.
به گزارش «تابناک»؛ سازمان سینمایی با عاملیت خانه سینما کمک‌هایی را به اهالی سینما انجام داد که برای کمک اطلاعات کل سینماگرها بر روی یک سایت فرعی جمع آوری شد. این وب سایت نه متعلق به سازمان سینمایی بود و نه وب سایت خانه سینما بود و به همین دلیل در کنار نقدهایی که به نفس جمع آوری اطلاعات وارد آمد و کار به استفتاء از علما نیز کشید، درباره ماهیت سامانه‌ای که متولی جمع آوری این اطلاعات شده نیز مباحثی مطرح است.
با توجه به نیاز مبرم گروه بزرگی از اهالی سینما به ویژه عوامل فنی به کمک‌های مالی برای گذر از دوران کرونا، بیش از 3600 تن در این سامانه ثبت نام کردند که به گروهی از آنها کمک‌های بسیار محدودی تعلق گرفت اما برخی سینماگران به واسطه نگرانی از لو رفتن اطلاعات‌شان از ثبت این در سامانه و درگیر شدن در حواشی، از ثبت اطلاعات صرف نظر کردند و قید یارانه را نیز زدند اما تعدادی دیگر از اهالی سینما که به همین کمک محدود نیز نیاز داشتند، ریسک چنین اتفاقاتی را به جان خریدند و ثبت نام کردند.
برخی از این سینماگرها در تماس با خبرنگار «تابناک» با طرح این استدلال که چون شخصی‌ترین اطلاعات‌شان را از طریق این سامانه در اختیار متولیان امر قرار داده‌اند، نگران لو رفتن اطلاعات شخصی‌شان هستند. مشخص نیست آیا امنیت سامانه بانک اطلاعات اهالی سینما که بستر جمع آوری این اطلاعات شده، با اقدامات فنی از سوی کارشناسان سازمان سینمایی سنجیده شده و پس از آن اجازه چنین اقدامی داده شده اما آنچه اکنون واضح است اینکه، سامانه مذکور مدتی است-تا زمان انتشار این گزارش- از دسترس خارج شده که این پرسش را در پی داشته آیا با سامانه باثباتی مواجه هستیم؟!
مشخص نیست چرا این اطلاعات که جمع آوری‌اش از طریق یک فرم بر روی وب سایت خانه سینما یا سازمان سینمایی ممکن بود، به یک مجموعه ثالث سپرده شده و چه تضمینی برای حفظ امنیت اطلاعات و امانت داری در قبال این اطلاعات از مجموعه ثالث اخذ شده است؟ سوای اینکه ممکن است این اطلاعات حتی مورد توجه برخی مجموعه‌های خارج از ایران نیز قرار گیرد، باید توجه داشت امکان بهره برداری اقتصادی از این اطلاعات نیز وجود دارد و به نوعی مشت اهالی هنر را باز می‌کند و وضعیت برخی از ایشان که صورت خود را سرخ نگه داشته‌اند و همواره در اوج فشار مالی، حفظ شان خود را کرده‌اند، در معرض آگاهی اشخاصی می‌تواند قرار گیرد که قصد سوءاستفاده از این شرایط داشته باشند.
سوای اینها باید در نظر داشت این اطلاعات عمده که قابلیت فروش دارد و همواره برخی برندهای تجاری نیز در پی در اختیار داشتن اطلاعاتی تا این حد شخصی از طیف وسیعی از هنرمندان هستند که با توجه به گستره‌شان در زمره «کلان‌داده / Big data» قلمداد می‌شوند و قدرت برنامه ریزی و سیاست گذاری را حتی برای برخی جریانات و مجموعه‌ها به وجود می‌آورد. از این منظر باید در حوزه امنیت و همچنین سطح دسترسی اشخاص به این بانک اطلاعات دقت عمل لازم را شاهد باشیم، چرا که اگر اطلاعات سینماگر با این گستردگی نشت پیدا کند، تبعات جدی در پی خواهد داشت.