برنامه عصر جدید، در شرایطی مکرر چهره‌های حرفهای در مشاغل مختلف را به عنوان کشف تازه به تماشاگران تلویزیون ارائه می‌کند که بیم آن می‌رود با شدت گرفتنِ این تجاهلِ تعمدی، شاهد معرفی چهره‌های پرسابقه هنری و معرفی آنها به عنوان پدیده‌های کشف شده در این برنامه باشیم؛ رویکردی که نشان می‌دهد گرداننده این برنامه تا چه میزان با مخاطبان صادق هستند و این برنامه را به چه شکل پیش می‌برند.
به گزارش «تابناک»؛ اجرای شب گذشته یک استعداد بازیگری در برنامه «عصر جدید» بازتاب بسیاری در فضای مجازی داشت اما آنچه برای اهالی فن قابل تأمل بود، سوابق این چهره بود. فاطمه رادمنش، استعدادی که ظاهراً داوران این برنامه از دیدنش شگفته زده شدند، بازیگر و کارگردان باسابقه تئاتر است و از جشنواره تئاتر فجر و جشنواره تئاتر مقاومت، جایزه دریافت کرده است. شاید تصور شود به دلیل پنهان کاری این شخص بوده، ولی واقعیت آن است که پیش از این نیز چند مورد مشابه را دیده‌ایم که گروه آوازی تهران (وکالپا) برجسته‌ترین آنهاست.
گروهی که حتی در تلویزیون پیش از این اجرا داشته یا تهران کنسرت داشته، استعداد نوظهوری محسوب می‌شود که قرار است در برنامه عصر جدید کشف شود؟! اساساً تعریف گردانندگان این برنامه از استعداد چیست؟ آیا شهرام ناظری یا علی نصیریان جزو چهره‌هایی نیستند که می‌توانند روی صحنه عصر جدید ظاهر شوند و استعدادشان کشف شود؟! اگر دستِ این برنامه برای معرفی استعداد خالی است، چرا اصرار دارد این برنامه در هر قسمتی تا این حد طولانی باشد و با این تعداد قسمت پخش شود که در نهایت با چنین آبروریزی‌هایی همراه شود؟!
برای درک پشت پرده ماجرا، باید سخنان فاطمه رادمنش، بازیگر و کارگردان باسابقه تئاتر را که به عنوان استعداد تازه به مخاطبان معرفی شد،شنید. او درباره نحوه حضورش در این برنامه حرفهای معناداری زده و گفته است: «...یکی از دوستانِ عوامل برنامه از همکاران من است و خودش هم در برنامه شرکت کرده و جزو فینالیست‌ها هم شده بود. عوامل برنامه به او گفته بودند که اگر افراد بااستعداد و مخصوصاً بانوانی را که استعداد ویژه‌ای دارند، می‌شناسد به آنها معرفی کند و به این ترتیب بود که همکارم حضور در این برنامه را به من پیشنهاد کرد.»
در واقع این بازیگر حرفهای که به عنوان کشف استعداد معرفی شده، ناخواسته اعتراف کرده که خود و یکی دیگر از فینالیست‌ها با استفاده از رابطه وارد این برنامه شده‌اند و البته طبیعتاً مشخص نیست آیا دیگران نیز با چنین فرآیندهایی به برنامه تزریق و انتخاب شده‌اند و یا چنین سرویسی فقط به این دو نفر داده شده است؟!
او درباره انگیزه‌اش از چنین کار گفته است: «این برنامه می‌تواند به عنوان سکوی پرتاب من به حساب بیاید و من از این پس با دقت و وسواس بیشتری کار خواهم کرد. همسرم برای بازی در فیلم «گلنسا» جایزه بهترین بازیگر مرد جشنواره بوستون آمریکا از نگاه منتقدان را دریافت کرد که جایزه معتبری است؛ اما به دلیل اینکه زیاد در سینما شناخته شده نیست، جایزه او بازخورد رسانه‌ای مناسبی پیدا نکرد. این مسأله دردناکی است. پس چرا من نباید از موقعیتی که برای دیده شدن برایم فراهم شده است، استفاده کنم؟»؛ توجیهی که اخلاقی نیست.
اگر توان استعدادیابیِ واقعی وجود ندارد، بهتر نیست در عوض جازدنِ حرفهای به جای کشف‌های تازه، تعداد قسمت‌های این برنامه کاهش یابد تا عوامل این برنامه مجبور نشوند یک سطح بالاتر از مسابقه هفته را با چنین عقبه و آبروریزی روی صحنه ببرند. سود کمتر از تولید قسمت‌های کمتر و در عین حال حفظ حیثیت حرفهای دست اندرکاران این برنامه، اتفاق خوشایندی نیست؟ در عین حال، باید پرسید وقتی این برنامه در ابتدای فعالیت این گونه اداره می‌شود، قرار است در فصل‌های بعد چگونه پر شود؟!